Ik zag Tey voor het eerst 6 jaar geleden en al gauw kwam ik hem vaker tegen. In de jaren die daarop volgde werd Tey een vast gezicht in Maastricht. Twee jaar geleden zag ik hem voor het eerst staan met een bordje 'eten aub'. Toen werd duidelijk wat voor een leven Tey leefde. In die tijd heb ik hem vaker eten gegeven maar nooit een echt gesprek met hem gevoerd. Tot nu.

Tey reageerde in eerste instantie erg boos toen ik hem aansprak. 'Of ik politie was? Of een homo die sex zocht?' Na mijn bedoelingen uitgelegd te hebben zijn we een lang gesprek aangegaan. Al snel bleek dat we een klik hadden en Tey stemde in met een shoot.

Ook vertelde hij zijn verhaal:

Tey komt oorspronkelijk uit Nederland waar hij een goed leven had. Baan, dik huis, auto's en liefde. Tot hij met 27 jaar plotsklaps alles achterliet omdat hem niet gelukkig maakte. Hij is gaan lopen met zijn rugzak en heeft meegelift op een boot naar Latijns Amerika. Daar heeft hij 8 jaar rondgezworven tot zijn geld op was. Via vele omwegen (Afrika, Rusland, Europa) is hij uiteindelijk 6 jaar geleden weer in Nederland geraakt.

Tey is een vagebond. Iemand die leeft van, met en in de natuur. Hij vertelde me over zijn slaapplekken, verzorging rituelen en zijn bijzondere band met dieren. Tey is een intelligent mens met een grote kennis van zaken en een rijke levenservaring. Iemand die goed weet wat hij wel en niet wilt en dat ook duidelijk maakt in zijn gesprekken.

Tey vertelde me ook over de nadelen van zijn bestaan. Het stelselmatig geterroriseerd worden door de politie, lastiggevallen worden door homoseksuele mannen die hopen voor weinig geld sex te kunnen krijgen en religieuze mensen die hem willen bekeren. Maar het ergste vind hij dat mensen hem behandelen als vuil, hem niet horen en als mens zien.

Gelukkig heeft Tey steun van sommige lokale bevolking. Hij krijgt eten, drinken, een krantje en een gesprekje hier en daar.

Tey waarde onze omgang en zijn nieuwe slaapzak. Het zal niet de laatste keer zijn dat ik Tey spreek, als ik langsfiets zal ik vaker een praatje met hem maken en kijken hoe het met hem is. Ik heb zeer genoten van onze gesprekken en ben blij dat ik de stap gezet heb Tey toch eindelijk aan te spreken.

En dat is ook mijn laatste boodschap aan jullie. Wees lief voor je medemens, praat eens met een vreemde en luister naar ze. Luister echt, want iedereen heeft een verhaal.